მშვიდად ჩავალაგე ჩემი ნივთები, ბევრი არც არაფერი მქონდა და დაბლა ჩავედი. თვითონ არ განძრეულა. ეზოში ჩავედი და მძღოლს ვთხოვე სახლში წავეყვანე. დავინახე როგორ ახედა აივანს. არ ვიცი რა ანიშნა ბექამ, იქით არ გამიხედავს, მაგრამ მძღოლმა კარები გამიღო და მე დავტოვე ბექას სახლი.
↧
სისუსტე (თავი 3)
↧
სისუსტე (დასასრული)
სუნთქვაც კი შევიკარი. ბექა მე მიყურებდა, ისე რომ სიჩქარე არ შეუმცირებია. მერე გაბმული სიგნალი მახსოვს, საბურავების დამუხრუჭების ხმა და ბოლოს რაც დავინახე, როგორ გაუშვა საჭეს ხელი და მთელი ტანით გადამეფარა.
↧
↧
თათა (სრულად)
ერთი საოცარი ახალბედა მწერალი გვყავს საიტზე, რომლის სიყვარულის ისტორია რომ მოვისმინე, მივხვდი უნდა დამეწერა. საკმაოდ გაბედული ნაბიჯი იყო, მაგრამ გავრისკე...
მომცა უფლება რაღაც-რაღაცეები შემეცვალა, ცოტა ჩემი ფანტაზიაც ჩავრეთე, თუმცა ყველანაირად ვეცადე ზუსტად იმ გრძნობით გადმომეცა ყველაფერი, როგორითაც თვითონ მიყვებოდა.
მოკლედ ეს ისტორია ლორელაის არის.
მადლობა თათ, ყველაფრისთვის და მიყვარხარ.
მომცა უფლება რაღაც-რაღაცეები შემეცვალა, ცოტა ჩემი ფანტაზიაც ჩავრეთე, თუმცა ყველანაირად ვეცადე ზუსტად იმ გრძნობით გადმომეცა ყველაფერი, როგორითაც თვითონ მიყვებოდა.
მოკლედ ეს ისტორია ლორელაის არის.
მადლობა თათ, ყველაფრისთვის და მიყვარხარ.
↧
ბაბუა
ბავშვობიდან მესმოდა გმირი ბაბუის შესახებ, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის მონაწილე იყო და ფრონტიდან აღარ დაბრუნებულა. ჩვენთვის მოყოლილი, ბებიას ზღაპრების მთავარი გმირი თითქმის ყოველთვის ის იყო. ყოველ ღამე ვისმენდი ამბავს ასფურცელაზე, რომელიც ომში წავიდა, ან ნაცარქექიაზე, რომელმაც დევს კი არ აჯობა ჭკუაში, მტრის მთელი ბატალიონი გააცურა და ოჯახთან ამაყად თავაწეული დაბრუნდა.
↧
ხაფანგი (თავი 3)
სააბაზანოდან კოსტა გამოვიდა. სახეზე წყალი შეესხა და თეთრი პერანგის ღილები თითქმის ბოლომდე ჩაეხსნა. დინა ოთახში მოჩვენებითი უდარდელობით შევიდა და საწოლის კიდეზე ჩამოჯდა. კოსტამ მის წინ ჩაიმუხლა და დინას ხელები თავისაში მოიქცია. ერთხნას ასე ეჭირა, მერე ტუჩებთან მიიტანა და ძალიან ნაზად აკოცა. წამოდგა ისე, რომ ხელი არ გაუშვია, დინაც ადგა. ჯერ კიდევ მხრებზე მოხურული პიჯაკი ძირს დავარდა. კოსტამ ხელები წელზე შემოხვია და მთელი სხეულით მიიზიდა თავისკენ. თავი მის ყელში ჩარგო და ღრმად შეისუნთქა სასამოვნო სურნელი. მსუბუქი ოხვრა ამოაყოლა და ტუჩები მის ნაზ კანს შეახო. შეეძლო მთელი ცხოვრება ყოფილიყო ასე. წამით ისიც მოეჩვენა, რომ დინას სხეული მის მკლავებში ვნებისგან თრთოდა. ცალი ხელით შეეცადა კაბის თასმები შეეხსნა, ისე რომ ტუჩები არ მოუშორეია მისი სხეულისათვის
↧
↧
ხაფანგი (თავი 4) დასასრული
არა ამქვეყნიური ეჩვენა კოსტას მისი ღიმილი. კედელს მოშორდა და რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა. ძალიან ახლოს დაუდგა დინას, წელზე მსუბუქად მოხვია ხელი და სამზარეულოს ზედაპირზე შემოსვა.
-ფეხშიშველი ხარ და გაცივდები. - ყურთან ძალიან ახლოს უჩურჩლა.
დინამ ორივე ხელი შემოხვია და თავი მკერდზე მიადო. კოსტამ თავზე აკოცა.
-მომიყვები?
-თუ ჩამომსვამ?!. ასე მიჭირს აზრების დალაგება.
კოსტამ ხელში აიტაცა, სკამზე ჩამოჯდა და დინაც კალთაში ჩაისვა.
-ასე უკეთესია?
-უარესია.
-ფეხშიშველი ხარ და გაცივდები. - ყურთან ძალიან ახლოს უჩურჩლა.
დინამ ორივე ხელი შემოხვია და თავი მკერდზე მიადო. კოსტამ თავზე აკოცა.
-მომიყვები?
-თუ ჩამომსვამ?!. ასე მიჭირს აზრების დალაგება.
კოსტამ ხელში აიტაცა, სკამზე ჩამოჯდა და დინაც კალთაში ჩაისვა.
-ასე უკეთესია?
-უარესია.
↧
სულ სხვანაირი ხაფანგი (სრულად)
ეს ისტორია ნონაზე და რეზიზეა.
გადავწყვიტე რომ ისინი იმსახურებდნენ ცალკე ისტორიას და დავწერე.
ძალიან დიდი იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ.
რაც ძვირფასია, ის მაინც არასდროს იკარგება.
გადავწყვიტე რომ ისინი იმსახურებდნენ ცალკე ისტორიას და დავწერე.
ძალიან დიდი იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ.
რაც ძვირფასია, ის მაინც არასდროს იკარგება.
↧
საოცარია, სიჩუმეში მუსიკას გრძნობდე. (სრულად)
-ძალიან ლამაზია, ნოე. - ფიქრებიდან მიმტანის ხმამ გამოარკვია. - ესეც გამოფენისთვისაა?
-ეჰ, მარიკუნა, რა კარგი იქნებოდა რომ მცოდნოდა ვინ არის? - ფოტოს თვალი მოსწყვიტა და გოგონას გაუღიმა.
-უცნაური ადამიანი ხარ, ნოე. შენი გადაღებული არ არის ეს ფოტო? როგორ არ იცი ვინ არის? - წინ ჩამოუჯდა და ნიკაპი ხელზე ჩამოიყრდნო.
საერთოდ ეკრძალებოდა კლიენტებთან ჩამოჯდომა და საუბარის გაბმა, მაგრამ ნოე სხვა იყო.
-ეჰ, მარიკუნა, რა კარგი იქნებოდა რომ მცოდნოდა ვინ არის? - ფოტოს თვალი მოსწყვიტა და გოგონას გაუღიმა.
-უცნაური ადამიანი ხარ, ნოე. შენი გადაღებული არ არის ეს ფოტო? როგორ არ იცი ვინ არის? - წინ ჩამოუჯდა და ნიკაპი ხელზე ჩამოიყრდნო.
საერთოდ ეკრძალებოდა კლიენტებთან ჩამოჯდომა და საუბარის გაბმა, მაგრამ ნოე სხვა იყო.
↧
სისუსტე (თავი 1)
-სად მივდივართ? - პასუხის იმედი დიდად არ მქონდა, მაგრამ სიჩუმე მომბეზრდა და მაინც ვკითხე.
-მაღაზიაში. - ჩემდა გასაოცრად მიპასუხა.
-რისთვის მივდივართ მაღაზიაში? - სასწრაფოდ ჩავეძიე, სანამ ლაპარაკის ხასიათზე იყო მოსული.
-კაბის საყიდლად.
-კაბებს იცვამ? - თვალები გამიფართოვდა.
-შენთვის უნდა ვიყიდოთ. - ცოტა ტონს აუწია.
-ჩემთვის რატომ უნდა ვიყიდოთ კაბა? - ისევ ავაფახულე წამწამები.
-აბა, ჯინსებით და კედებით ხომ არ წამოხვალ წვეულებაზე?
-მე რა, წვეულებაზე მოვდივარ? როდის დაგთანხმდი?
-150 ათასს გიხდი. - იმდენად მშვიდად წარმოსთქვა ეს სიტყვები, გეგონება სამარშუტო ტაქსში მიხდიდა მგზავრობის საფასურს.
-მაღაზიაში. - ჩემდა გასაოცრად მიპასუხა.
-რისთვის მივდივართ მაღაზიაში? - სასწრაფოდ ჩავეძიე, სანამ ლაპარაკის ხასიათზე იყო მოსული.
-კაბის საყიდლად.
-კაბებს იცვამ? - თვალები გამიფართოვდა.
-შენთვის უნდა ვიყიდოთ. - ცოტა ტონს აუწია.
-ჩემთვის რატომ უნდა ვიყიდოთ კაბა? - ისევ ავაფახულე წამწამები.
-აბა, ჯინსებით და კედებით ხომ არ წამოხვალ წვეულებაზე?
-მე რა, წვეულებაზე მოვდივარ? როდის დაგთანხმდი?
-150 ათასს გიხდი. - იმდენად მშვიდად წარმოსთქვა ეს სიტყვები, გეგონება სამარშუტო ტაქსში მიხდიდა მგზავრობის საფასურს.
↧
↧
სისუსტე (თავი 2)
არაფერი ვუპასუხე, მხოლოდ გავუღიმე. თვითონაც ბორდიურზე ჩამოჯდა. არ მახსოვს რამდენი ხანი ვიყავით ასე. მე მასზე ვფიქრობდი, უფრო სწორად ჩვენზე, იმ ვითარებაზე ვინ ვიყავით ერთმანეთისთვის. ყველაზე ახლობელ ადამიანად მეჩვენებოდა. საოცარია, მაგრამ სულ რამდენიმე საათი იყო რაც ვიცნობდი, მაგრამ მეგონა რომ მნიშვნელოვანი ადამიანი იყო ჩემს ცხოვრებაში. მის გვერდით ჩემი „პრაგმატული მე“ სადღაც ჯანდაბაში იკარგებოდა თავს სისუსტის უფლებას ვაძლევდი. შეიძლება იმიტომ რომ ცოტა დრო მქონდა დარჩენილი, შეიძლება სულ რამდენიმე წუთი და წავიდოდა ჩემი ცხოვრებიდან ისე, რომ არც კი გავახსენდებოდი. რამდენიმე წუთით სისუსტის ნება დავრთე საკუთარ თავს.
↧
სისუსტე (თავი 3)
მშვიდად ჩავალაგე ჩემი ნივთები, ბევრი არც არაფერი მქონდა და დაბლა ჩავედი. თვითონ არ განძრეულა. ეზოში ჩავედი და მძღოლს ვთხოვე სახლში წავეყვანე. დავინახე როგორ ახედა აივანს. არ ვიცი რა ანიშნა ბექამ, იქით არ გამიხედავს, მაგრამ მძღოლმა კარები გამიღო და მე დავტოვე ბექას სახლი.
↧
სისუსტე (დასასრული)
სუნთქვაც კი შევიკარი. ბექა მე მიყურებდა, ისე რომ სიჩქარე არ შეუმცირებია. მერე გაბმული სიგნალი მახსოვს, საბურავების დამუხრუჭების ხმა და ბოლოს რაც დავინახე, როგორ გაუშვა საჭეს ხელი და მთელი ტანით გადამეფარა.
↧
თათა (სრულად)
ერთი საოცარი ახალბედა მწერალი გვყავს საიტზე, რომლის სიყვარულის ისტორია რომ მოვისმინე, მივხვდი უნდა დამეწერა. საკმაოდ გაბედული ნაბიჯი იყო, მაგრამ გავრისკე...
მომცა უფლება რაღაც-რაღაცეები შემეცვალა, ცოტა ჩემი ფანტაზიაც ჩავრეთე, თუმცა ყველანაირად ვეცადე ზუსტად იმ გრძნობით გადმომეცა ყველაფერი, როგორითაც თვითონ მიყვებოდა.
მოკლედ ეს ისტორია ლორელაის არის.
მადლობა თათ, ყველაფრისთვის და მიყვარხარ.
მომცა უფლება რაღაც-რაღაცეები შემეცვალა, ცოტა ჩემი ფანტაზიაც ჩავრეთე, თუმცა ყველანაირად ვეცადე ზუსტად იმ გრძნობით გადმომეცა ყველაფერი, როგორითაც თვითონ მიყვებოდა.
მოკლედ ეს ისტორია ლორელაის არის.
მადლობა თათ, ყველაფრისთვის და მიყვარხარ.
↧
↧
ბაბუა
ბავშვობიდან მესმოდა გმირი ბაბუის შესახებ, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის მონაწილე იყო და ფრონტიდან აღარ დაბრუნებულა. ჩვენთვის მოყოლილი, ბებიას ზღაპრების მთავარი გმირი თითქმის ყოველთვის ის იყო. ყოველ ღამე ვისმენდი ამბავს ასფურცელაზე, რომელიც ომში წავიდა, ან ნაცარქექიაზე, რომელმაც დევს კი არ აჯობა ჭკუაში, მტრის მთელი ბატალიონი გააცურა და ოჯახთან ამაყად თავაწეული დაბრუნდა.
↧
რეალობა (თავი 1)
ჰმ... ახალი ისტორია, ჩემთვის დასაწერად ცოტა განსხვავეული... მეტი დიალოგი და იუმორი შეძლებისდაგვარად.
ვეცადე კარგი გამოსულიყო...
იმედია მოგეწონებად და კიდევ - დიდი ხანი გამომივიდა შესვენება.... მომენატრეთ!
ვეცადე კარგი გამოსულიყო...
იმედია მოგეწონებად და კიდევ - დიდი ხანი გამომივიდა შესვენება.... მომენატრეთ!
↧
რეალობა (თავი 2)
ჩ-არ მკითხო რაში ვხედავ იდეალურობამდე სიახლოვეს, პასუხი არ მაქვს. უბრალოდ გთხოვ, დამარწმუნე რომ იდეალური ადამიანი არ არსებობს.
-ვხვრინავ.
-რომანტიულად.
-ჩემი სარკაზმი.
-ვგიჟდები იუმორზე.
მიშო გაჩუმდა.
-სულ ეგ არის? ამოგეწურა არგუმენტები?
-არა, - მცირე პაუზის შემდეგ დაამატა. - უბრალოდ მივხვდი რომ არ მინდა საპირისპიროში დაგარწმუნო. მე პირიქით ამის მეშინია. - საგრძნობლად გაუხშირდა სუნთქვა მიშოს.
-ვხვრინავ.
-რომანტიულად.
-ჩემი სარკაზმი.
-ვგიჟდები იუმორზე.
მიშო გაჩუმდა.
-სულ ეგ არის? ამოგეწურა არგუმენტები?
-არა, - მცირე პაუზის შემდეგ დაამატა. - უბრალოდ მივხვდი რომ არ მინდა საპირისპიროში დაგარწმუნო. მე პირიქით ამის მეშინია. - საგრძნობლად გაუხშირდა სუნთქვა მიშოს.
↧
რეალობა (თავი 3)
-ოღონდ ქეთო არა...
-რატომ? არ შემეფერება და პატიოსან ოჯახში შემოსაშვები არაა?
-მშვენივრად იცი რომ არ ვხუმრობ.
-ვიცი, მაგრამ ადამიანობას გეფიცები, მირჩევნია ხუმრობდე.
-მიშო არაა სწორი... კონტრაქტზე გაქვს ხელი მოწერილი...
-მშვენივრად იცი რომ ეგ შენი კონტრაქტი ფეხებზე ... არ მინდა ჩვენი ოჯახური იდილია დავარღვიო და უფრო ხატოვნად მოგიყვე რა შეგიძლია უქნა მაგ კონტრაქტს.
-რატომ? არ შემეფერება და პატიოსან ოჯახში შემოსაშვები არაა?
-მშვენივრად იცი რომ არ ვხუმრობ.
-ვიცი, მაგრამ ადამიანობას გეფიცები, მირჩევნია ხუმრობდე.
-მიშო არაა სწორი... კონტრაქტზე გაქვს ხელი მოწერილი...
-მშვენივრად იცი რომ ეგ შენი კონტრაქტი ფეხებზე ... არ მინდა ჩვენი ოჯახური იდილია დავარღვიო და უფრო ხატოვნად მოგიყვე რა შეგიძლია უქნა მაგ კონტრაქტს.
↧
↧
რეალობა (თავი 4)
-ეგოისტი ვარ? - არც ვახო მობრუნებულა, ისიც სივრცეს გასცქეროდა.
-არა... მაგარი კაცი ხარ, ყველაზე საუკეთესო... გაუმართლა ლიზას.
-შენ?
-მეც ეგრე ვარ.
-შენც მაგარი კაცი ხარ? - გაეღიმა ვახოს.
-არა, მეც გამიმართლა, - ჩაიცინა მიშომ. - თუმცა არც მე ვარ ცუდი ბიჭი.
-აბა, რატომ ვართ დღეს ასე? გეგონება ერთი ტონა ტვირთი აგვკიდეს და ისე მივდივართ.
-იმიტომ რომ მწარე რალობის დედას ******
-არა... მაგარი კაცი ხარ, ყველაზე საუკეთესო... გაუმართლა ლიზას.
-შენ?
-მეც ეგრე ვარ.
-შენც მაგარი კაცი ხარ? - გაეღიმა ვახოს.
-არა, მეც გამიმართლა, - ჩაიცინა მიშომ. - თუმცა არც მე ვარ ცუდი ბიჭი.
-აბა, რატომ ვართ დღეს ასე? გეგონება ერთი ტონა ტვირთი აგვკიდეს და ისე მივდივართ.
-იმიტომ რომ მწარე რალობის დედას ******
↧
რეალობა (თავი 5)
-გეშინია? დაძაბული ხარ? - მიშომ ორივე ხელი კაბინის კედელს მიაყრდნო, ისე რომ აკანკალებული ქეთო მათ შორის მოიქცია. - მთელი სხეული გიკანკალებს? ფეხებიდან იწყება და ყველა ნერვის გავლით ტვინის ბოლო უჯრედამდე აღწევს? ხვდები რომ ცოტაც და სუნთქვა გაგიჭირდება? ჰაერი არ გყოფნის? გული ლამისაა ამოგივარდეს? ცდილობ გაიქცე, მაგრამ კედლებს აწყდები და გეჩვენება რომ საშველი არ არის. გეჩვენება, რომ ცოტაც და უბრალოდ აფეთქდები... სწორედ ამას ვგრძნობ ყოველ წუთს, როცა გხედავ, როცა გეხები, როცა შენი ხმა მესმის. ყოველ წამში თითქოს მთელ ცხოვრებას გავდივარ. ჩემი ფობია შენ ხარ
↧
რეალობა (თავი 6)
-ვეშაპი მოგიყვანე, - დაბლიდან ამოსძახა ისე რომ ადგილიდან არ განძრეულა, - თუ კარგად მოიქცევი, წვიმაში „ფანტანსაც“ ამოუშვებს.
ქეთო ადგილიდან მოწყდა და სულმოუთქმელად ჩაირბინა კიბეები. სადარბაზოდან გიჟივით გამოვარდა და მიშოს წინ გაჩერდა. მთელი ძალით ცდილობდა არ ეტირა. დაახლოებით ორი წუთი უყურეს ერთმანეთს უსიტყვოდ. ბოლოს ხმა მაინც ქეთომ ამოიღო.
-აბდუშაჰილს გავხარ.
ღამის სიჩუმეში მხოლოდ მიშოს გულიანი ხარხარი ისმოდა. ორივე ხელი გაიწოდა მთელი ძალით ჩაიკრა გულში.
ქეთო ადგილიდან მოწყდა და სულმოუთქმელად ჩაირბინა კიბეები. სადარბაზოდან გიჟივით გამოვარდა და მიშოს წინ გაჩერდა. მთელი ძალით ცდილობდა არ ეტირა. დაახლოებით ორი წუთი უყურეს ერთმანეთს უსიტყვოდ. ბოლოს ხმა მაინც ქეთომ ამოიღო.
-აბდუშაჰილს გავხარ.
ღამის სიჩუმეში მხოლოდ მიშოს გულიანი ხარხარი ისმოდა. ორივე ხელი გაიწოდა მთელი ძალით ჩაიკრა გულში.
↧